Westlandia

Bij de kassa liggen kaartjes had Cees gezegd. Later belde hij met de mededeling dat er niet echt kaartjes lagen. We moesten zeggen dat we door hem waren uitgenodigd. Als de technisch coördinator van Westlandia het zegt, wat kan er dan nog fout gaan?

Nou, dat vriend Beute helemaal geen tijd heeft bijvoorbeeld. Dat ik dus geen vervoer heb bijvoorbeeld. Dat het sneeuwt bijvoorbeeld. Ha, kijk, bij dat laatste wordt de boerenkleinzoon in mij wakker. Het sneeuwt! Ik ga op de fiets het Westland in.

Het Westland is één van de ergste streken van ons land. Geen vierkante meter is aan het toeval overgelaten. Het lijkt of er een omgekeerde welstandcommissie dag en nacht waakt over het uiterlijk van de glazen stad: "Dat kan lelijker!" Terwijl Poeldijk nadert, en ik al die gruwelijke panden weer eens op fietssnelheid voorbij zie gaan, bedenk ik dat hier mensen geboren worden. Misschien ontsnappen ze. Maar als ze later terugkeren zijn ze vol weemoed. Mooi is het hier.

Bij de kassa in Naaldwijk aangekomen word ik ontvangen als een gast waar al lang met smart op werd gewacht. Ik mag naar binnen, ja, het is prima, Tempelaar, invitatie, ja, van harte welkom en nog een keer van harte welkom. Aardige mensen. Cees staat onder het scorebord. Het toverwoord van de middag is 'verzorgd voetbal'. We grijnzen. Westlandia domineert een helft, laat opgelegde kansen liggen, en gaat met twee tegen nul roemloos ten onder.

Cees schopt tegen een reclamebord en zegt: "Ik ga je nog eens uitnodigen!"