Male bonding

In Ulvenhout stapt een nogal fraaie zwart-harige dame in, een jaar of vijftig oud. Ze spreekt langdurig met de chauffeur. Als ze een zitplaats heeft gevonden en we weer rijden maakt ze ons deelgenoot van haar ongenoegen. Vorig jaar kon ze nog gewoon op een euro-kaartje van Ulvenhout naar Breda en nu moet ze opeens een strippenkaartje kopen. Grof onrecht. Bij de volgende halte steekt de chauffeur zijn hoofd om het stoor-de-chauffeur-niet-wandje en roept dat je een strippenkaart in de voorverkoop moet kopen, dan kost het bijna niks. De mevrouw moppert door.

In Breda drukt de lelijke dame aan de overkant van het gangpad op het knopje. De bus komt knersend tot stilstand. De deur zwaait open. Niemand stapt uit. De lelijke dame gebaart dat ze nog verder moet, naar de volgende halte. De chauffeur rijdt naar de volgende halte. De lelijke dame vindt dat niet goed. Ze roept dat de chauffeur hier moet stoppen, hier, nu, onmiddellijk, direct, als in nu. De chauffeur rijdt door naar de halte en zegt tegen de uitstappende lelijke dame dat de haltes zijn veranderd. "Denkt u daar de volgende keer aan?" De lelijke dame roept: "Ik pieker er niet over."

Ik keer me om, kijk in het gezicht van vier puistende pubers en zeg: "Dit is een bus vol boze vrouwen." De puistende pubers lachen. Wij zijn voor de chauffeur. Mannen onderling.