Waarschijnlijk de duivel

Sinds ik de dvd in huis heb ben in ik er twee keer aan begonnen. Beide pogingen strandden in de eerste scène in de kerk. Het orgel en de stofzuiger. Wat een vervelende onzin.

Normaal leg je zo'n dvd aan de kant of je geeft hem weg. Nooit meer aan denken. Vanmiddag probeerde ik het opnieuw. Het is wel Bresson, Robert Bresson.

De meester.

Richard Roud, die altijd gelijk heeft, schrijft over Le diable probablement:" It may be the portrait of the end of a civilization .... but when a civilization can produce a work as exalting as this one, then it is hard to believe that there is no hope."

En inderdaad, de beloning zit in de laatste drie kwartier. Met een dodelijke logica stormt Bresson af op de ultieme verbeelding van één van de belangrijkste thema's uit zijn monomane oeuvre: de zelfmoord.

Aan het eind lopen de suicidaal en zijn dader (het is een Romeinse zelfmoord, via de hand van een ander) door Parijs. Voor een half met gordijnen afgesloten woonkamer staat hij even stil. Er klinkt Mozart uit het huis.

Op het kerkhof vertelt hij wat hij op dit moment verwachtte te denken en te voelen, iets subliems, iets dat ...

Beng.

De junk drukt het pistool in de hand van de dode, pakt het beloofde geld uit zijn zak en rent weg in het donker.

Fin.