Griep

Het begint met pijn in ingewanden. Een halve dag later blijf ik anderhalf uur in de lerarenkamer zitten omdat ik geen puf heb om naar huis te fietsen. Eenmaal thuis slaan de vlammen me uit. Griep.

Als er iets is dat ik haat aan griep dan is het de lange nacht. Om de haverklap word je wakker. Je strompelt naar het toilet. Wat daar gebeurt schrijf ik maar niet op. Enigszins opgelucht krabbel je terug, en na een uur herhaalt het ritueel zich. Dat alles in het donker, geen flauw benul van tijd.

Koortsdromen waren vroeger mooier. Ik herinner me ze nog van toen ik een jaar of tien was, abstract waren ze, het ging over ruimte en tijd. Alles was anders, maar het was ook kraakhelder. Ik heb bijna nooit koorts meer, maar gisternacht waren de dromen gevuld met herhalingen waar ik geen vat op kreeg.

Gisteravond om een uur of acht kwam ik uit bed, na drie uur slaap. Willemijn zat met een bord op schoot op de bank. De geur van warm eten maakte me bijna misselijk. Zojuist, twaalf uur later, heb ik voor mezelf twee eieren gebakken. Er is vooruitgang.