Objectieve kennis

De cd-spelert houdt er mee op. Gisteren, midden in het onvolprezen vierde pianoconcert van lovely Ludwig Von, gaat hij tot drie keer toe abrupt op zwart. Geen noot meer te bekennen. Het display zegt dat er zelfs geen schijfje in het apparaat zit.

Vandaag installeer ik een nieuwe oude cd-speler, gekregen in langdurige bruikleen van Michiel. Een avond lang schalt er een keur aan klassiek op de koptelefoon. Ik begin bij Bach en eindig via de twintigste eeuw bij de allermodernste muziek die er is: opus 131 van Ludwig van Beethoven.

Ik sla er de Britannica uit mijn geboortejaar op na en lees tot mijn stomme verbazing dat de scribent van het lemma Beethoven zijn opwinding niet in bedwang had. De redactie liet het volgende passeren:

As our range of investigation widens, and thoroughness of analysis and study increases, so we shall surely find in ourselves an ever-deepening conviction that Beethoven, whether in range, depth and truth of thought, perfect sense of beauty, or absolute conscientiousness of execution, is the greatest musician, perhaps the greatest artist, that ever lived.

Ja, inderdaad, gaat u er maar even bij zitten. In de encyclopedie der encyclopedieën. En het wordt nog mooier:

It is as certain as anything in the history of art that there will never be a time when Beethoven's work does not occupy the central place in a sound musical mind. When Beethoven is out of fashion, that is because people are afraid of drama and of sublime emotions. And that amounts merely to a fear of life.

Ongelogen, het staat er echt. Is het niet prachtig?