Drugs

Rob maakte zich vanavond zorgen dat ik hem, zodra hij zijn hielen had gelicht, op deze plek zou vereeuwigen. Na zo'n hartekreet zou het natuurlijk heel flauw zijn om dat dan ook te doen. Wees gerust Rob, dit gaat niet over jou. Dit gaat over Suzanne, die mij vanuit het verre Alice Springs tot schrijfspoed maant.

Tja, ze is verslaafd. Aan mijn blog. Ik ben zeer vereerd en in de war. Moet ik soms een boek gaan schrijven? Maar waarover dan? Ik weet niets. Ik dreig een dealer te worden.

Suzanne zelf wist wel wat. Zij schreef jaren geleden een heel mooie misdaadroman annex cultuurstudie: De vismoorden. Het boek kreeg aandacht, maar niet genoeg. Het verdient het om veel meer gelezen te worden. Het verdient ook een hele rustige, bijna lege verfilming, in de stijl van Ozu of Mizoguchi. Ik wou dat ik er geld voor had.

He Suzanne, anders schrijf jij nog een mooie misdaadroman, dit keer in de outback. Dan schrijf ik er wel weer mijn obligate honderd woorden over.

Je hebt schrijvers en schrijvers.