Geheim

(foto van internet)

Het geheim van Texas kan onthuld. Gisteren hebben we Suzanne een bundel met de mooiste gedichten van Leo Vroman gegeven met opdracht van de dichter zelf.

Na schriftelijke en telefonische afspraken, waarin we onmiddellijk hartelijk werden uitgenodigd om te komen eten in Fort Worth, melden we ons zondag 18 juli om vier uur bij het huis waar ze wonen. Er wordt door de receptioniste naar boven gebeld en even later verschijnen om de hoek van de gang de bekende gezichten van Leo en Tineke Vroman. Wat volgt is een zeer genoegelijk samenzijn in het appartement op de tiende, met uitzicht op de skyline van de stad.

Leo Vroman leest andermaal een paar gedichten van Suzanne, ik heb ze voor hem opgezocht op haar weblog, en hij besluit tot de volgende opdracht in de bundel: "Lieve Suzanne, soms wil ik schrijven zoals jij." Als handtekening staat er dan zo'n typerend tekeningetje, het hoofd en profil met de neus, wijzend en kijkend naar een klein boekje.

Het was een mooie avond. Vooral omdat de vreugdevolle spanning over het zomaar mogen bezoeken van één van de allergrootste dichters die onze taal rijk is, verdwijnt zonder weg te gaan. Het is vertrouwd en heel bijzonder.