Avondmaalsgasten

Huiselijke Kring, de filmclub die ik op mijn schooltje heb opgericht, boekte afgelopen week een bescheiden succes. Er kwamen tussen de veertig en vijftig mensen af op de vertoning van Rosetta, het eerste meesterwerk van de Belgische broertjes Dardenne. Veel ouders, leuk, en weinig leerlingen. Het zij zo.

Uit overwegingen van publieke relaties zouden we met Huiselijke Kring dus door moeten gaan met het draaien van redelijk recente films in kleur. Vorig jaar draaiden we alleen maar zwart-wit. Anderhalve man en een paardekop.

Maar ik wil Bergman. Ik wil Avondmaalsgasten. Bergmans Avondmaalsgasten werd gedraaid toen ik twee was. Ik heb de film de afgelopen dagen opnieuw bezocht. Er is de film, er is het script, er is een documentaire over het maken van de film, er is een prachtig dik boek over de productie van de film door Vilgot Sjöman, ja er is zelfs een roman over het maken van de film. Ik las en keek.

Wat houd ik toch ontzettend veel van Bergmans Nattvardgästerna.