Bedankt Gert!

Na het ontbijt ontruim ik mijn kamer. Bij de balie check ik uit en breng daarna de bagage naar de auto. Vandaag zijn er nog twee lezingen waarvoor ik heb ingetekend. Daarna volgt de slotlezing. Wiskundedagen in Noordwijkerhout.

Het is koud. Ik open de achterklep van de Mondeo en schuif mijn kleine koffertje naar binnen. Zal ik mijn jas in de auto achterlaten? Dan ben ik het ding maar kwijt. De koude maar korte wandeling naar de draaideur van het gigantische conferentieoord zal me geen das omdoen.

Ik leg mijn jas bij het koffertje. Was de bagageruimte maar smeriger geweest.

Ik sluit de klep. Het besef is er vrijwel onmiddellijk: ik sta buiten en mijn jas ligt binnen. De auto is op slot, van alle kanten. In mijn broekzakken zit alleen een telefoon, en verder helemaal niets. De achterklep is de enige deur van de auto die vanzelf in het slot valt. Wanneer ik mijn jas met sleutel op de achterbank had gelegd was het onmogelijk geweest om de auto op slot te doen. Nu zit hij potdicht.

Het parkeerterrein staat vol met auto's, maar het duurt verbluffend lang voordat ik de oplossing helder voor ogen heb. Eerst denk ik dat de reservesleutel vanuit Den Haag moet worden ingevlogen. Dat is de egocentrische oplossing. Dan bedenk ik dat ik zelf naar Den Haag moet om het ding op te halen. Ik denk aan bussen, treinen en trams. Dat is de altruistische oplossing. Dan pas legt Willemijn aan de telefoon het vanzelfsprekende uit.

Leen een auto.