Tafeltjesavond

Na de cursus in Amersfoort arriveren we tegen zessen op Centraal. Berry verklaart dat ze zin heeft in iets lekker smerigs. Voor mijn geestesoog zie ik opeens een broodje hamburger zweven. Is this a broodje of the mind I see before me?

Berry pakt zich net op tijd tezamen en fietst naar huis om een boterham met kaas te gaan eten. Ik heb vlakbij geen fiets. Eten en openbaar vervoer naar school, ik heb er een uur de tijd voor. Daarna wachten ouders. Tafeltjesavond, gesprekken van acht minuten.

Het broodje hamburger bestel ik bij de aardige Chinese meisjes op de Herengracht. En doe er maar een bordje friet bij.

De friet arriveert. Het is een slappe affaire van een onduidelijke substantie, afgetopt met een even slordig gestructureerde moddervette kledder. De aardappel is melig. Wanneer je in een frietje knijpt verdwijnt het in een raadselachtig vacuum.

Dan volgt het broodje. De burger is van smakeloos gehakt, te grof, te dik, teveel. Het broodje is slap en het smakelijke spiegelei mengt zich met de kledder op het bord. Wat rest is een amorfe kleurloze massa. Ik schuif het maar op mijn vork en werk het met grote happen naar binnen. Vet en koolhydraten. Vies kan lekker zijn, maar dit tart elke verbeelding. Zelden heb ik zo smerig gegeten.

Er is geen tijd meer om een pakje kauwgom te scoren. Op school heb ik zeven minuten over. Ik was mijn mond, spoel mijn gebit zo goed als het gaat en werk twee koppen koffie naar binnen. Zou het helpen?

Ja, ook goedenavond. Zal ik even in uw gezicht hijgen?