Amerongen

Het is nog een uur licht als we uit Wageningen wegrijden. Op de kaart van Nederland die de firma Eurorent bij zo'n verhuistransit meelevert heb ik in de gauwigheid gezien dat je ook langs de Rijn naar Utrecht kunt, over een niet te smalle weg.

Het eerste dat we tegenkomen is de Grebbeberg. Daar had ik niet op gerekend; ten oosten van Wageningen ligt ook een berg, de Wageningse, en die had ik een rol in de oorlog toebedeeld. Ten onrechte. Dit is de echte heuse ware Grebbeberg. De weg krult vanaf rivierniveau naar rechts omhoog, dan vrij snel naar links het bos in. Het is een buitenlands aandoende locatie, iets uit een boek van Hemingway. Dat hier geschoten is, dat klopt wel.

Kilometers verder volgt het plaatsje Amerongen. De weg schampt de oude kern, die er veelbelovend uitziet. Op een rotonde gaan we het centrum in, en dan terug in de richting waar we net vandaan komen. Een rondje nostalgisch dorp in een bestelbus. Amerongen is een zeldzaam plaatje. Mooie huizen, ongetwijfeld sjiek de friemel en allemaal cultureel verantwoord. Bergen aan de Rijn, zoiets. Wandelen langs de rivier rond zonsondergang. In de ochtend het bos in, als het nog nevelig is.

We willen er wel wonen. Bel maar even voor het gironummer.