Poets

Om redenen die er weinig toe doen had ik vandaag twee echte briefjes van honderd euri bij me. Ik gaf ze aan Michiel, om redenen die er evenmin toe doen. Spannend hè!

Om twaalf uur, vlak voor de pauze, liep ik Michiels lokaal binnen en zei: "Ik heb geen brood bij me, heb jij even tweehonderd euro voor me?" Zonder met zijn ogen te knipperen diepte collega Beute twee bankjes uit zijn zak en gaf me die. De zesde klas knipperde wel met de ogen, hief een collectieve wenkbrauw, haalde adem ... en deed er toch maar het zwijgen toe.

Vijf minuten later kwam Edmée mijn lokaal in, waar ik les probeerde te geven aan 2C. Ze zei: "Meneer, heeft u misschien even tweehonderd euro voor me?" Ik trok mijn portemonnee, haalde er twee groene briefjes uit en gaf ze aan Edmée. "Bedankt meneer!" Klas 2C was heel even sprakeloos en ontplofte vervolgens van pure verbazing. Eentje vond als oplossing dat Edmée misschien mijn dochter was. Niemand kwam op de voor wat oudere leerlingen voor de hand liggende verklaring dat niet alles wat je meemaakt even echt is. En morgen gaan ze allemaal om tweehonderd euro vragen.