Ixus

Bij Gelkinghe lees ik een verhaal over oude negatieven, voor een deel vervaardigd met een Praktika. Mazelaar! Een Praktika, dat was de armelui's camera voor sloebers met een beetje geld. Zelf had ik een Zenit-B, de camera voor de echte paupers. Het ding viel bijna uit elkaar van lelijkheid, een effect dat sterk werd uitvergroot door de tussenringen die ik tussen behuizing en objectief schroefde om macro-opnamen te kunnen maken. De foto's waren ook spuuglelijk, maar dat lag aan mij.

Tegenwoordig scoor je voor een appel en een ei een instapmodelletje van een jaar oud dat alles kan, echt alles. Gister gedaan, bij de Mediamarkt, de lelijkste winkel van Europa. Ik heb het ding nog niet gevraagd om koffie te zetten, maar het zou me niet verbazen. Een Canon Ixus. Hij is snel, stelt lekker scherp en wat vooral heerlijk is: hij protesteert niet wanneer er te weinig licht is. U drukte op het knopje? Het lijkt me helemaal niets, maar vooruit met de geit.

Andere dingen blijven gewoon hetzelfde; vroeger had je negatieven die niet werden afgedrukt, tegenwoordig heb je foto's op een schijf die ook niet worden afgedrukt. Zelfs de veelvoud van zesendertig foto's die je vroeger maakte is in ere hersteld: van het geheugenkaartje in de Canon Ixus mag ik zesendertighonderd foto's maken.