Kruispunt

Bij de tijdschriftenwand in de supermarkt staat een man met een krant. Een man met mogelijkheden. Hij praat in zichzelf en zegt steeds hetzelfde: "Vijf doden. Vijf doden. Vijf doden. Vijf doden. Een man, een vrouw, drie kinderen. Vijf doden." De man maakt er een gezin van. Op de voorpagina van het Parool in zijn hand staat de kop: "Zes doden bij aanslag op Oranjes." Telt de man de overleden verdachte niet mee? "Vijf doden. Vijf doden. Vijf doden, een man, een vrouw en drie kinderen. Vijf doden. Vijf doden." Als ik heb afgerekend staat hij er nog te prevelen. Op teletekst is een uur of twee geleden dode nummer zeven al geteld.

Bij het huis van de overleden ex-verdachte legt een vrouw een bloem neer. Voor de familie. Er is een familie die rouwt en die door iedereen vergeten wordt. De bloem is even snel verwijderd als gelegd, verwijderd door een onbekende dorpshand. Zoals de burgemeester zegt: "Het was een inwoner van Huissen, maar ik kan gelukkig zeggen dat het geen Huissenaar was." Niet van ons. Liever geen bloemen.

Karst T. uit Huissen deed wat sinds Balthasar Gerards niemand deed. Op de moord op de vorst stond vroeger een uitzonderlijke straf. Karst voltrok de straf aan zichzelf voor hij zijn daad kon voltooien. Op een kruispunt executeerde hij zichzelf. En zes onschuldigen.

Vierendelen.