Monterchi

Vanaf Arezzo loopt de weg omhoog het bos in. Langs de weg staan tientallen vrouwen, de meeste zwart in kleurige maar korte rokjes. Het duurt even voor het doordringt. We zijn op weg naar de Madonna maar moeten eerst langs de hoeren. Hoe passend.

Als het bos ophoudt volgt de afslag naar Monterchi. Een nietig weggetje voert naar het stadje, dat eigenlijk een dorp is. We parkeren de auto buiten de stoere stadsmuur en lopen naar binnen. Het museum ligt gewoon meteen om de hoek. Veel is hier niet.

De Madonna van Monterchi heeft een schoolgebouwtje voor zichzelf. Eén lokaal toont hoe het fresco uit het kleine kerkje is losgemaakt en hier op een nieuwe muur is verdoekt. In het andere lokaal, waar ooit kleine Monterchjes leerden rekenen en schrijven, hangt ze met haar engeltjes. Ze ziet er onschuldig uit, maar heel anders dan de Madonna met engeltjes van Raphael. Echter. Boerser. Breekbaar.

Was het inderdaad zijn moeder, die Pierro della Francesca portretteerde? Of was het één van de hoeren uit het bos?