Sweelinckplein

Weken geleden vertelde Daan in Lollum het prachtige verhaal van Pieter Erberfeld, plantagehouder te Batavia. We schrijven de achttiende eeuw. Ik ga over die lugubere wendingen van het lot niet teveel zeggen, want het verhaal is van Daan. Belangrijk is dat eind vorige eeuw in een huis aan het Sweelinckplein onder de vloer een eeuwenoude schedel werd gevonden. Vraag niet naar de omstandigheden, want dan slaap je niet vannacht.

Natuurlijk vroeg ik daar in Lollum of Daan ook wist op welk adres dit verhaal zich afspeelt. Welk nummer Daan, ik ga er langs fietsen. Natuurlijk wist Daan precies welk nummer: negentien, Sweelinckplein 19.

Ik vergat het verhaal. Tot ik in de KB Cees de Bondt tegen kwam. Inderdaad, Bondt, Cees de Bondt. Cees en ik kennen elkaar, maar niet echt. Ik ben één keer bij Cees thuis geweest, aan het Sweelinckplein. Ik zeg: "Hé Cees, jij woont aan het Sweelinckplein." Dat kan Cees bevestigen. Ik vraag: "Op welk nummer woon jij eigenlijk?"

Cees slaapt slecht, de laatste tijd.