Schut

Alles is tot op de vierkante centimeter uitgerekend. Ik fiets naar Karwei om er hondernegenentachtigduizend te bestellen, formaat tuinhout. Met een keurig getypt briefje met alle gegevens in de hand meld ik me bij de informatiebalie. Een niet eens onvriendelijke mevrouw staat me te woord. Nou, of dat op voorraad is?

Of dat op voorraad is. Ze vraagt het aan een meneer die aan mijn kant van de balie staat en er kennelijk bijhoort. Ze heeft het vraagteken achter haar zin nog niet af of een andere medewerker van Karwei stopt van achteren een collectie wit piepschuim in haar nek. Zijn hand verdwijnt diep in haar rug, oncollegiaal diep. De vrouw krijst het uit. De leuke man gaat door met de piepschuimbehandeling. De meneer aan mijn kant schuifelt weg om te gaan kijken of er voldoende schuttingplanken zijn om aan mijn vraag te voldoen. Ik sta alleen.

Zonder dat ik het meteen door heb voert mijn gemoed een pijlsnelle strijd tussen gene en boosheid. Hoe haalt die janjurk het in zijn botte onbeschofte hoofd om een collega die met mij in gesprek is zo van me af te pakken. En hoe moet ik nu naar die mevrouw kijken, die probeert om zich te hervinden? Het moment waarop ik moet zeggen dat ik zo niet behandeld wens te worden en dat ik wel ergens anders ga winkelen gaat voorbij. Gelukkig maar, want hier is alles in de aanbieding.

De mevrouw gaat voor me bellen. De piepschuimartiest vrolijkefranst lustig door achter de balie, alsmaar roepend wie er nou toch weer zo'n piepschuimbende van heeft gemaakt.

Karwei blijkt geen hout op voorraad te hebben. De levertijd is tien dagen. Ik zeg dat ik het deze week wil hebben en wel ergens anders ga winkelen. Maar bedankt voor de hulp.

Bij de Gamma zegt de oudere dame die me helpt: "Maar als ik u iets aan mag raden, koop het morgenochtend. Dan is alles met tien procent korting."