The Hurt Locker

De minachting die The Academy of Motion Pictures verdient voor het passeren van Das Weisse Band strekt zich oneindig ver uit, zowel in het verleden als in de toekomst. Maar dat ze het belangrijkste beeldje aan The Hurt Locker gaven maakt wel wat goed. The Hurt Locker is een volstrekt atypische Hollywoodfilm. En een atypische oorlogsfilm.

Een bijna documentaire camera volgt soldaten van een explosieven opruimingsteam in Iraq. Er is eigenlijk geen verhaal. Er zijn wel subplotjes, spannend, interessant en vol suspense, in de Hitchcockiaanse zin van het woord. Ondertussen is het oorlog.

Het docu-achtige is duivels goed gedaan. Nergens wordt de film opzichtig dramatisch, nergens wordt er een evidente boodschap aan de man gebracht. De film neemt de tijd om te laten zien wat er in oorlog gebeurt. Schijnbaar objectief. Er zijn maar weinig films die de schijn zo goed weten op te houden.

Een oorlogsfilm gemaakt door een vrouw. Zou dat het zijn?