Placemarks

Als jongetje van acht heb ik al jaren het plan om op een grote kaart van Europa met spelden de plekken te markeren waar ik ooit heb overnacht. Af en toe denk ik aan mijn plan, en hoe je zoiets moet aanpakken, chronologisch of geografisch? Tot nog toe heb ik het natuurlijk niet gedaan, want wie wil er nou een kaart van Europa van een vierkante meter aan zijn muur? Daar ben ik dan weer te oud voor. Maar gisteren of eergisteren bedacht ik opeens de oplossing: Google Earth. In dit onvolprezen programma, dat de hele aarde in sattelietbeeld op je monitor tovert, zo gedetailleerd als je wilt, kan je zogenaamde 'placemarks' aan de 'kaart' toevoegen. Zonder er bij na te denken begon ik vanavond pijltjes te zetten bij de drie hotelbedden die ik ooit in Parijs heb beslapen. Aha, geografisch dus! Dat is met het programma Google Earth als kaart wel logisch, want als je een reis door door Frankrijk en Spanje wilt inpinnen scroll je je helemaal een ongeluk. Ik denk dat de chronologische methode aan het eind komt, om te controleren of je alles gehad hebt.
Maar het programma lost niet alleen problemen op, het voegt een bijzonder probleem toe. Als je spelden op een kaart van Europa zet waarvan de schaal constant is, hoef je je niet druk te maken over de preciese locatie van die hotelbedden; ergens ten noorden van de Seine, het maakt niet uit, want je ziet her verschil tussen de vorige en de volgende straat op die schaal toch niet. De punt van je speld is op zo'n kaart net zo groot als het hele Place de la Concorde, of groter. Maar Google Earth is akelig precies. In Parijs, waar de sattelietbeelden zijn aangevuld met luchtfoto's, kan je individuele wandelaars aanwijzen. Het jongetje van acht neemt geen genoegen met een pijltje ergens in de buurt. Nee, het moet zo precies mogelijk. En daar zit het probleem. Dat Formule 1 hotel aan de stadsrand gaat nog, want daar kan je gewoon het adres van opzoeken. Maar waar o waar was het hotel waar we in 1977 met school verbleven? Niet ver van Place Pigalle, dat weet ik nog. Ergens in mijn achterhoofd zit ook nog de naam van de straat, maar ik kan het niet scherp krijgen. Dwalen langs straatnamen levert niets op. Ik denk één moment dat ik iemand uit die klas moet opbellen en bedenk er direct bij dat als iemand uit die klas gek genoeg is om de naam van die straat nog te weten ik het zelf ben. Helaas, net niet gek genoeg.