Grimm

Anderhalf uur geleden dacht ik: 'Even het begin van 'Grimm'. Nog niet gezien, staat nog op het lijstje, gaan we wel een keer doen, op dvd. Even kijken en dan naar bed.'
Tja.
Dus.
Geplakt aan het scherm, niet eens tijd om te plassen.
In mijn herinnering schreven de kranten destijds dat 'Grimm' een mindere Van Warmerdam is. Wat mij betreft is het één van de beste. 'Grimm' is de ultieme consequentie van Van Warmerdams vreemde combinatie van vorm en inhoud. Ondanks de aandacht voor de formele aspecten die hem eigen is gaat het lot van de hoofdpersonen ons in deze film meer dan ooit ter harte. 'Grimm' is een droom, mooi, logisch en absurd tegelijk. En Kees Prins is twee minuten lang een prachtige dronken man. In 'Ober' is een andere Jiskefet held nog veel langer een briljant oud vrouwtje. Ook dat is helemaal geweldig. Maar waar 'Ober' een leuk en lichtvoetig uitstapje was is 'Grimm' precies wat de titel zo treffend samenvat: een grim sprookje. Leuk, voor te lachen, en van een dodelijke ernst. Helemaal in balans. Hulde.