Raul Ruiz

Met grote opwinding heb ik vanavond via internet kaartjes gekocht voor het Rotterdams Filmfestival. Jaar in jaar uit roep ik dat ik daar naar toe wil. En als het dan niet tien dagen lang non-stop de hele dag kan, nou, dan hoeft het voor mij niet. Dit jaar zijn we eindelijk wijzer.

Aanstaande zaterdagochtend beginnen we met een film van Raul Ruiz. Ruiz is een echte festivalregisseur. Jaren geleden zag ik op de Groningse dependance van het festival zijn La Ville des Pirates, een even schitterend als onbegrijpelijk morbide sprookje over ... ja, waarover? Dat je het koud krijgt als er in de film een raam open wordt gedaan. Dat de zee een kleurige ademhaling is waar je als slaapwandelaar naar toe wilt. De wandelaar loopt slapend met gestrekte armen door de straten van een leeg dorp aan zee. Dramatische muziek begeleidt het verlangen naar verdrinken. Er is een kind tussen hangende lakens. De daad van het eten wordt hier pervers, gefilmd als het is vanuit de mond. En zo verder en zo voorts, alsof er een belangrijke waarheid wordt blootgelegd die alleen begrijpelijk is door er het zwijgen toe te doen. Alleen maar kijken.

De nieuwste Ruiz zal ook weer nergens over gaan. Althans, dat valt te hopen.