Platonist

Sinds ik enigszins weet had van de geschiedenis van de filosofie heb ik mijzelf beschouwd als platonist. Niet dat ik echt geloof in een vormenwereld, of dichters wil verbannen. Maar wel dat ik denk dat schoonheid inderdaad verwijst naar iets boven-fenomenaals. En als ik het niet denk wil ik het graag denken. Eros, daar gaat het om.

Een ander vlak waarop het platonisme volgens mij gewoon het beste werkt is de wiskunde. In het weekeinde willen wiskundigen best moeilijk doen over de grondslagen van hun vak, maar door de week zijn ze gewoon platonist. Ik weet niet wie dat zei. Misschien was het Whitehead wel, die de filosofiegeschiedenis beschouwde als een serie voetnoten bij Plato.

Maar mijn wiskundig platonisme wankelt. Ik lees het boek Meta Math van Gregory Chaitin, waarin wordt betoogd dat er vele alternatieve wiskundes mogelijk zijn. Toevallig zijn we beland in een wiskunde waarin bijvoorbeeld priemgetallen erg belangrijk zijn. Maar er is een wiskunde denkbaar waarin juist heel erg deelbare getallen een hoofdrol spelen. Hoe ziet de wiskunde van aliens er precies uit? Net als de onze?

Ik heb een aantal boeken gelezen waarin wiskunde als maakwerk wordt gezien, maar ik was nooit overtuigd. Wiskunde wordt ontdekt, niet gemaakt. Chaitin beschrijft het tegendeel zo goed dat ik zin krijg om er in te gaan geloven.