Buigen voor niemand

Mijn moeder had vroeger een werkster, van mijn achtste tot ruim nadat ik het huis uitging. Mevrouw Wever kwam in haar Kever uit Klazienaveen, twee keer per week. Mijn broer noemde haar 'Carl Maria 'Poetsvrouw' von Weber'. Ik vond haar lief.
Mevrouw Wever hield niet van films. Aan het slot van een film wilde ze steevast weten hoe het nou met die mensen verder ging, maar dan was het opeens afgelopen. Waardeloos vond ze dat. Ze hield dus eigenlijk heel veel van film, maar dat begrijp ik nu pas.
Vanavond, bij het zien van het slot van het derde deel van de 'Lord of the Rings', bedacht ik dat mevrouw Wever dit een ideale film gevonden zou hebben. Als het afgelopen is duurt het namelijk nog ruim een half uur. Er zijn wel redenen om lelijk te doen over Peter Jackson's Tolkien verfilming (de belangrijkste is dat de films nogal slaapverwekkend zijn, met al die eindeloze actie), maar dit is er geen. Dat laatste half uur is verrukkelijk. Het mooiste moment is wel de kroning van Aragorn en de aankondiging van het tijdperk van de mensen. Aragorn neemt van iedereen buigingen in ontvangst, maar als de kleinsten, de hobbits, voor hem willen buigen weigert hij dat: "Jullie buigen voor niemand!". En dan buigen allen voor de hobbits. Wat een heerlijk zakdoekmoment is dat. En vervolgens zien we nog een kwartier lang hoe een ieder zijns weegs gaat. We zien Bilbo terug, die samen met Frodo en Gandalf met de elfen mee mag naar het land over de zee. De andere hobbits keren terug naar Midden Aarde. Uiteindelijk gaat de deur van Sam's woning voor onze neus dicht en is het afgelopen. Misschien zou mevrouw Wever nog steeds ontevreden zijn en zou ze ook achter deze laatste deur het interieur willen verzorgen. Maar ze heeft deze film helaas niet meer gezien. Ik denk dat ook zij met de elfen mee is gegaan.