Gaza strook

Klaas ligt glunderend in zijn box. Hij heeft een spiegel waar hij afwisselend in kijkt en op bijt. Klaas kijkt graag naar zichzelf. Het is een kind van zijn vader. Buiten steken de buren elke vijf minuten een ding af waarbij Dikke Bertha als een kippenscheet verbleekt. De ruiten trillen in de sponningen. De volwassenen schrikken maar Klaas deert het niet. Boven zijn hoofd zien we hoe één van de hokjes wordt aangevinkt: 'geschikt'.
Na twaalven steekt Michiel zijn pijlen af. Ze lukken allemaal. Het effect van een gilpot gaat verloren in de miljoenenklapper van de buren; 'Wat zij we hard hè!' We hebben in ons tijdrovende gezinspakket zelfs weer kikkererwten: smijt ze met kracht op de grond en ze zeggen 'klein knalletje!!' Dat blijft leuker dan het oorverdovende geweld om ons heen.
De politie arriveert, met vijf man in een busje. Het spontane vuurtje van resthout wordt gedoofd met een blusapparaat. De buurt gaat agentje pesten. Overduidelijk illegale knallen worden steeds uitdagender afgestoken, soms drie tegelijk. De ruiten rinkelen en de agenten doen alsof hun neus bloedt. Als het vuurtje opnieuw is aangestoken geven ze het op, klimmen in de politiebus en verdwijnen in de blauwe mist. Je zult maar diender zijn op oudejaarsavond. Ik wens ze allemaal een rustig nieuw jaar. En jullie ook.